اکنون، عرصه ی فرهنگ و سیاست در مازندران، چهره ی نام آوری را از دست داد. در واکاوی این گستره با نام مردی آشنا میشویم که چون نگینی است بر انگشتر این عرصه.
قاسمعلی ایرانمنش، انسانی فراخ اندیش، مه منش، فرخنده خوی و به کنش بود.
او، مبدع برنامه ی " شونیشت " با هدف و رویکرد کمک به هنرمندان مازندران بود.
چند سالی است هر سال به عنوان پیش آهنگ، دوستانی را گرد هم میآورد و برای هنرمندان (خواننده، نوازنده، شاعر و..) شبی خاطرانگیز فراهم میکرد.
برای پاسداشت آنان، حتی از هیچ ارگان یا سازمانی کمک نمی گرفت. فقط به عشق فرهنگ و هنر این سرزمین از جان مایه می گذاشت تا برای اهالی هنر خاطراتی شیرین و ماندگار بر جای گذارد.
در اوج همدلی و هم اندیشی، انسانیت، دوستی، مهربانی و محبت را می گستراند و دیدارها را تازه می گردانید.
از ژرفای جان و نهانه خانه ی دل به روان پاک و اندیشه ی ناب او درود می فرستیم.
قاسم جان:
هرگز گمان مبر ز خیال تو غافلم
گر مانده ام خموش، خدا داند و دلم
* با عشق؛ محمدابرهیم عالمی